บริเวณที่ตรวจพบเรียกว่าจานวนรอบดาวเคราะห์ ซึ่งเป็นพื้นที่รูปวงแหวนรอบดาวเคราะห์ที่อาจเกิดดวงจันทร์และดาวเทียมอื่นๆ ดิสก์ที่สังเกตได้ล้อมรอบดาวเคราะห์นอกระบบ PDS 70c ซึ่งเป็นหนึ่งในสองดาวเคราะห์ยักษ์ที่มีลักษณะคล้ายดาวพฤหัสบดีที่โคจรรอบดาวฤกษ์ที่อยู่ห่างออกไปเกือบ 400 ปีแสง นักดาราศาสตร์เคยพบร่องรอยของจาน "รูปดวงจันทร์" รอบดาวเคราะห์นอกระบบนี้มาก่อน แต่เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถแยกดิสก์ออกจากสภาพแวดล้อมโดยรอบได้อย่างชัดเจน พวกเขาจึงไม่สามารถยืนยันการตรวจจับได้ จนถึงขณะนี้

Myriam Benisty นักวิจัยจาก University of Grenoble และ University of Chile ซึ่งเป็นผู้นำการวิจัยโดยใช้ Atacama Large Millimetre/submillimetre Array (ALMA) กล่าวว่า "งานของเรานำเสนอการตรวจจับดิสก์ที่ดาวเทียมสามารถก่อตัวได้อย่างชัดเจน" "การสังเกตการณ์ ALMA ของเราได้มาจากความละเอียดที่ยอดเยี่ยม ซึ่งเราสามารถระบุได้อย่างชัดเจนว่าดิสก์มีความเกี่ยวข้องกับดาวเคราะห์ และเราสามารถจำกัดขนาดของมันได้เป็นครั้งแรก"

ด้วยความช่วยเหลือของ ALMA Benisty และทีมงานพบว่าเส้นผ่านศูนย์กลางของจานนั้นเทียบได้กับระยะทางจากดวงอาทิตย์สู่โลกและมีมวลมากพอที่จะสร้างดาวเทียมขนาดเท่าดวงจันทร์ได้ถึงสามดวง

Sean Andrews ผู้ร่วมวิจัยและนักดาราศาสตร์จาก Center for กล่าวว่า "เราใช้มิลลิเมตรที่ปล่อยออกมาจากเม็ดฝุ่นเย็นเพื่อประเมินว่ามีมวลเท่าใดในดิสก์ ดังนั้นแหล่งกักเก็บที่มีศักยภาพสำหรับการก่อตัวของระบบดาวเทียมรอบ PDS 70c" ดาราศาสตร์ฟิสิกส์ (CfA)

ผลลัพธ์คือกุญแจสำคัญในการค้นหาว่าดวงจันทร์เกิดขึ้นได้อย่างไร

ดาวเคราะห์ก่อตัวขึ้นในจานฝุ่นรอบๆ ดาวฤกษ์อายุน้อย แกะสลักเป็นโพรงขณะที่พวกมันดูดวัสดุจากจานที่อยู่รอบดาวนี้เพื่อเติบโต ในกระบวนการนี้ ดาวเคราะห์สามารถได้รับดิสก์โคจรรอบดาวเคราะห์ของตัวเอง ซึ่งมีส่วนช่วยในการเติบโตของโลกโดยการควบคุมปริมาณของวัสดุที่ตกลงมาบนดาวเคราะห์ดวงนั้น ในเวลาเดียวกัน ก๊าซและฝุ่นในจานวนรอบดาวเคราะห์สามารถรวมตัวกันเป็นวัตถุขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ผ่านการชนกันหลายครั้ง ซึ่งท้ายที่สุดจะนำไปสู่การกำเนิดของดวงจันทร์

แต่นักดาราศาสตร์ยังไม่เข้าใจรายละเอียดของกระบวนการเหล่านี้อย่างเต็มที่ Stefano Facchini นักวิจัยของ ESO ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องในการวิจัยกล่าวว่า "ในระยะสั้น ยังไม่ชัดเจนว่าเมื่อใด ที่ไหน และอย่างไร และก่อตัวอย่างไร"

"จนถึงปัจจุบันมีการพบดาวเคราะห์นอกระบบมากกว่า 4,000 ดวง แต่ทั้งหมดถูกตรวจพบในระบบที่เจริญเต็มที่ PDS 70b และ PDS 70c ซึ่งเป็นระบบที่ชวนให้นึกถึงคู่ดาวพฤหัสบดี-ดาวเสาร์ เป็นดาวเคราะห์นอกระบบเพียงสองดวงที่ตรวจพบจนถึงขณะนี้ที่ยังคงอยู่ Miriam Keppler นักวิจัยจากสถาบัน Max Planck Institute for Astronomy ในเยอรมนีและหนึ่งในผู้เขียนร่วมของการศึกษาอธิบายในกระบวนการของการก่อตัว

"ระบบนี้ทำให้เรามีโอกาสพิเศษในการสังเกตและศึกษากระบวนการของการก่อตัวดาวเคราะห์และดาวเทียม" Facchini กล่าวเสริม

PDS 70b และ PDS 70c ซึ่งเป็นดาวเคราะห์สองดวงที่ประกอบกันเป็นระบบ ถูกค้นพบครั้งแรกโดยใช้กล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่มาก (VLT) ของ ESO ในปี 2018 และ 2019 ตามลำดับ และลักษณะเฉพาะของดาวเคราะห์ทั้งสองดวงนี้หมายความว่ามีการสังเกตการณ์ด้วยกล้องโทรทรรศน์และเครื่องมืออื่นๆ หลายครั้งตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

การสังเกตการณ์ ALMA ที่มีความละเอียดสูงล่าสุดเหล่านี้ทำให้นักดาราศาสตร์ได้รับข้อมูลเชิงลึกเพิ่มเติมเกี่ยวกับระบบ นอกจากการยืนยันการตรวจพบจานวนดาวเคราะห์รอบ PDS 70c และศึกษาขนาดและมวลแล้ว พวกเขาพบว่า PDS 70b ไม่แสดงหลักฐานที่ชัดเจนของดิสก์ดังกล่าว ซึ่งบ่งชี้ว่า PDS 70c ขาดแคลนวัสดุฝุ่นจากสภาพแวดล้อมกำเนิด .

ความเข้าใจที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นของระบบดาวเคราะห์จะบรรลุผลได้ด้วยกล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่มาก (ELT) ของ ESO ซึ่งขณะนี้อยู่ระหว่างการก่อสร้างบน Cerro Armazones ในทะเลทรายอาตากามาของชิลี

Richard Teague ผู้เขียนร่วม ผู้ร่วมเขียนและเพื่อนร่วมงาน Submillimeter Array (SMA) ที่ ซีเอฟเอjokergame สล็อตออนไลน์